Recent paintings

Recent paintings

14.05. bis 22.05.2022

Ab van Hanegem

Eröffnung: Freitag, 13.05.2022 ab 19 Uhr

In der zweiten Ausstellung im Rahmen von “Focus On Abstraction 2022” zeigt Ab van Hanegem seine neuesten Arbeiten.

Van Hanegem about himself:
I’ve always been fascinated by the illusion of space on a flat surface. In my first work I researched the mathematical perspective as it was developed in the Early Renaissance. The central perspective starts from a static point of view; this may look credible but does not reflect how we actually look – with a wandering eye scanning the visible world.

To simulate this scanning I stretched the canvas on a curved and elongated stretcher and I combined two landscapes by Lorenzetti in one representation. In a subsequent series of works I employed other spatial structures, including the isometric and grids of diagonal and sometimes wavy screens. These structures formed the basis for architectural representations and an Escher-like play with depth, in which ‘above’ and ‘below’ are shuffled. I also examined the painterly means themselves on their spaciousness, and for instance wondered how one could paint the back of the brushstroke.

In my more recent work, the spaciousness is no longer clearly orientated towards the perspective. The dimensions in my work are difficult to identify precisely. I focus on spaciousness inspired by phenomena from the topology, a branch of mathematics. For example the Klein Bottle and Möbius strip. Both refer to an endless, closed surface. A plane with seemingly two sides (front and back), but still one and the same surface causing front and back, top and bottom to overlap inseparably. Sometimes executed in a sleek and architectural way, at other times expressive by nature.

The most recent works are mainly expressionist, material plays a greater role in the creation, yet it is often constructed as architecture.

For me these ‘impossible’ structures represent special areas, ‘thinking spaces’ you might say. Areas where you can wander infinitely, not only with your eyes but also also mentally. These are areas in which you are absorbed as a viewer: undefined, virtual spaces where you weightlessly float and bob around like in a bathtub filled with foam, undergoing a sense of bliss.

Van Hanegem over zijn werk:

Ik ben altijd gefascineerd geweest door de illusie van ruimte op een plat oppervlak. In mijn eerste werk onderzocht ik het wiskundige perspectief zoals het werd ontwikkeld in de vroege renaissance. Het centrale perspectief start vanuit een statisch oogpunt; dit lijkt misschien geloofwaardig, maar weerspiegelt niet hoe we werkelijk waarnemen; met een ronddwalend oog dat de zichtbare wereld aftast. Om deze manier van kijken te simuleren, heb ik een doek op een gebogen spieraam, daarop combineerde ik twee verschillende landschappen, onder andere een van Lorenzetti. In een volgende reeks werken heb ik andere ruimtelijke structuren gebruikt, waaronder het isometrisch perspectief en diagonaal, golvende rasters. Deze structuren vormden de basis voor architectonische representaties en een Escher-achtig spel met diepte, waarin ‘boven’ en ‘onder’ kunnen worden omgewisseld. Ik heb ook de ruimtelijkheid van het geschilderde zelf onderzocht, zo vroeg ik mij bijvoorbeeld af hoe je de achterkant van de penseelstreek kon schilderen.

In mijn recentere werk is de ruimtelijkheid niet langer duidelijk georiënteerd op het perspectief. De dimensies in mijn werk zijn moeilijk in te schatten. Ik focus op ruimtelijkheid geïnspireerd door fenomenen uit de topologie, een tak van wiskunde. Bijvoorbeeld de Möbius-band* en de fles van Klein,* oneidige gesloten oppervlakken. Beide verwijzen naar een eindeloos, gesloten oppervlak. Een oppervlak met schijnbaar twee zijden, maar nog steeds een en hetzelfde oppervlak waardoor voor en achter, boven en onder onafscheidelijk in elkaar overlopen. Soms uitgevoerd op een strakke en architecturale manier, op andere momenten expressief van aard.

De meest recente werken zijn voornamelijk expressionistisch, het materiaal speelt een grotere rol in het maakproces, maar het is vaak geconstrueerd als architectuur.

Voor mij vertegenwoordigen deze ‘onmogelijke’ structuren speciale gebieden, ‘denk-ruimtes’, zou je kunnen zeggen. Ruimtes waar je oneindig kunt dwalen, niet alleen met je ogen maar ook mentaal. Dit zijn gebieden waarin je als kijker wordt geabsorbeerd: ongedefinieerde, virtuele ruimtes waar je gewichtloos rond dobbert zoals in een badkuip gevuld met schuim, en een gevoel van gelukzaligheid ondergaat.

Die Ausstellung >

... zurück